غده هایم چقدر چرکینند...
چه مهربان بودی ای یار؛ ای یگانه ترین یار!
چه مهربان بودی وقتی دروغ میگفتی...
چه ابرهای سیاهی در انتظار روز میهمانی خورشیدند....فروغ
دست در دست دیگری داری؛
چشــم هایم دوبــاره بی طاقت
قصه ی ما همیشه تکراریست
با دلـــــــی که نمیکند عــادت
آه معیار چشم هایم را؛
با کدامین گناه می سنجید !؟
اینکه من دوستش دارم را
با کدام اشتباه می سنجید!؟..
آی خانم شما که با اویید!!
من کمی اتفاق می خواهم
تا کــمی هم کنــــار او باشم؛
یک بغل حس داغ می خواهم
پشت این ازدحام تنهایی
باز باید فقط مدارا کرد...
غده هایم چقدر چرکینند
و نباید گلایه را وا کرد
وحشت ازآبروی بی انصاف!
وتوازاضطراب می ترسی..
بغــــــلت می کنم به آرامی
از ته این سراب می ترسی؟
□□
آه دلتنگ می شوم هر روز ؛
و به روی خودم نمی آرم
با نگاهی که پشت در مانده؛
زیر سقفم همیشه می بارم
با همین خوی وحشی و یاغی ؛
بازمی خواهَمَت نمی فهمی!
پشت سلول های من داغی ؛
باز می خواهَمَت نمی فهمی؟!
ذره ذره احاطه خواهم شد
تو به رگ های من اثر داری
باز رامت شده طبیعتِ من
و تو از ماجرا خبر داری...
یک کمی از جسارتم بردار
به من از عشق خود تعارف کن
مقصدم را خودم نمی دانم
لحظه ای هم بمان توقف کن
گر چه باید حسود باشم من:
و بترسم چرا تو مال خودم ...
گرچه دلتنگ میشوم هر روز
نگذاری مرا به حال خودم..
□□
تو از این حرف ها چه می فهمی!
تو پر از احتمال بارانی
دست هایت درون دست ِ او...
تو پر از بارش فراوانی
تو ولم می کنی به حال خودم
ذره ذره شکست خواهم خورد
پشت بن بست های تو خالی
چشم هایم همیشه خواهد مرد
آخر شاهنامه نیز بد است
حسرتم را کسی نمی فهمد ...
باید این غصه را فرو ببرم!
چوب خطم دوباره پر بشود!
روی سنگی نشسته ام تنها
روزهایم بدون تو پوچ است
روی گورم همیشه حک شده است
آخر ماجرای من کوچ است...
....
به قول روزبه بمانی عزیز:یک عمر باید بگذره تا امشبو باور
کنم ...اما ؛منتظرتونم!با دردهایی به اندازه ی تموم جاده هایی که پایانی ندارند...
دوستان عزیزضمن اینکه بی نهایت از شما ونکته نظراتتون ممنونم
جناب آقای روح اله سیف و آقای علی اصغر خانی پور زحمت
کشیدند دروبلاگشون نقدی بر این کار داشتند که ازشون بسیار
ممنونم خوشحال میشم نظر شما رو هم در مورد نقد ایشان بدونم...
بی نهایت ممنونم ازتون..
بیرون از این بازی